Zaczęła się jesień i dla mnie zaczął się sezon na zupy. Latem prawie w ogóle ich nie jem, upał dookoła w zupełności mi wystarcza, nie muszę ogrzewać żołądka dodatkowo.
Ale teraz kiedy za oknem pogoda w kratkę, a u mnie w kratkę znaczy całkiem dosłownie, 15 minut słońca, 15 minut ulewy i tak cały dzień na zmianę. Dodajcie do tego mocny wiatr od morza i jedyne na co mam ochotę to ciepły kocyk i ciepła zupa :) Dziś więc ogrzewam się pikantnym kremem z pieczonych pomidorów i cukinii. Przepis jest banalnie prosty i wyjątkowo pyszny. Będziemy potrzebowali:
6 dużych pomidorów
1 cukinia
1 cebula
kilka nitek szafranu
sól
pieprz
estragon
świeża pietruszka
sezam
Przygotowanie:
Pomidory myjemy i wykładamy na blachę wyłożoną uprzednio papierem do pieczenia.
Cukinię obieramy, kroimy na pół i również układamy na blasze.
Cebulę obieramy, kroimy na pół i również umieszczamy na blasze.
Wstawiamy nasze warzywa do piekarnika uprzednio nagrzanego do 180C na 30 minut.
Po tym czasie wyjmujemy z piekarnika warzywa, obieramy pomidory ze skórek i wycinamy środki. Wrzucamy wszystkie warzywa do blendera i miksujemy do powstania jednolitej masy. Przelewamy zupę do garnka i gotujemy na małym ogniu, dodając estragon, szafran, sól i pieprz do smaku. Posypujemy pietruszką i sezamem na talerzu. Zupa gotowa! Smacznego!
Kiedy chodzi za mną coś słodkiego, zawsze na ratunek przychodzi biszkopt z owocami. Tak, tak ten przepis zawiera mąkę i cukier, ale ratuje świetnie słodkie zachciewajki.
Pieczemy! Składniki:
2 szklanki mąki orkiszowej
1/2 szklanki oleju
1 szklanka jogurtu cytrynowego
1/2 szklanki cukru
1 łyżeczka sody
ocet
owoce, u mnie ananas ( możecie użyć też śliwek, moreli, itp)
Przygotowanie: Przelewamy do miski jogurt, olej i cukier. Mieszamy dokładnie trzepaczką.
Nad miską z naszą mieszanką gasimy na łyżce sodę octem i mieszamy dokładnie.
Teraz dodajemy mąkę orkiszową i mieszamy do powstania jednolitej masy. Powinna mieć konsystencję bardzo gęstej śmietany.
Jeżeli będziecie używać do pieczenia silikonowej foremki, to wystarczy, że posmarujecie ją olejem przed wylaniem ciasta. Jeżeli pieczecie w metalowej foremce, polecam wyłożyć ją papierem do pieczenia i również posmarować go olejem.
Teraz kroimy nasze owoce, najlepiej w dosyć cienkie plastry. I rozkładamy je równomiernie na wierzchu ciasta.
Rozgrzewamy piekarnik do 180C. Wstawiamy ciasto do piekarnika na 40 minut. Pierwsze 20 minut najlepiej nie otwierać piekarnika, żeby ciasto nie opadło. Potem możecie sprawdzić jego gotowość wykałaczką.
Tradycyjna grochówka gotowana jest na mięsie, jest tłusta i dla mnie kompletnie niejadalna. Jednak groch sam w sobie jest świetny. Jak się go dobrze ugotuje i przyprawi wychodzą naprawdę genialne dania.
Tymczasem jesień nadciąga coraz mocniej, dni stają się chłodniejsze, tak więc na moim stole coraz częściej goszczą pyszne wegańskie zupy takie jak wyżej wspomniana grochówka.
To co, gotujemy?
Będziemy potrzebowali:
1szklanka żółtego grochu łuskanego
3 szklanki wody
2 liście laurowe
100ml śmietanki wegańskiej (ryżowa/sojowa)
1 łyżka oliwy z oliwek
1/2 łyżeczki czarnego pieprzu świeżo zmielonego
1/2 łyżeczki mielonego kminku
1/2 łyżeczki kurkumy
1 łyżeczka soli
Kilka nitek szafranu
Prażone płatki migdałowe do dekoracji
Szczypiorek do dekoracji
Przygotowanie:
Najpierw przemyjemy groch na sitku pod bieżącą wodą. Następnie przekładamy go do garnka, zalewamy wodą, dorzucamy liście laurowe i dodajemy łyżkę oliwy. Wstawiamy na średni ogień i doprowadzamy do wrzenia.
Po tym jak woda się zagotuje, zmniejszamy ogień i tak pozostawiamy naszą grochówkę gotować się około 30-40 minut.
W międzyczasie sprawdzamy czy nie wykipiała nam cała woda, jeżeli wody jest za mało dolewamy, tak żeby jej poziom był mniej więcej 2cm ponad grochem.
Teraz kiedy groch rozgotował się porządnie, dodajemy przyprawy, sól i śmietankę.
Wyjmujemy liście laurowe i miksujemy zupę blenderem ręcznym bezpośrednio w garnku. Gotujemy jeszcze około 3-5 minut. Zupa gotowa. Polecam udekorować ją już na talerzu prażonymi płatkami migdałowymi i świeżym szczypiorkiem.
Jeżeli lubicie pikantne przyprawy to dobrze trafiliście. Dziś przygotujemy kaukaską Adżykę. Jest to bardzo prosty w swoim składzie sos, mocno pikantny, wręcz palący. Znajdziecie go na stole w absolutnie każdym kaukaskim domu.
Tradycyjnie Adżyka była robiona metodą rozcierania na kamieniu i co niesamowite, nadal w niektórych domach przygotowuje się w taki właśnie sposób. Ponoć właśnie ten sos to sekret długowieczności mieszkańców Kaukazu. Nic dziwnego, Adżyka zawiera taką dawkę czosnku, że chyba żadna bakteria się nie uchowa. Oprócz tego dzięki swoim właściwościom sprzyja lepszemu trawieniu. W sieci znajdziecie masę przepisów wariacji adżyki. Jednak oryginalny przepis nie zawiera pomidorów! Ani żadnych innych warzyw. Nie jest też w żaden sposób gotowana ani smażona.
Dla mnie Adżyka w kuchni to absolutna podstawa wielu dań, sosów, past, zup. Jest tak paląca w smaku, że najczęściej używam jej jako dodatku, bo pomimo mojego zamiłowania do pikantnych smaków nie jestem w stanie jej przełknąć bez niczego. Aby przygotować Adżykę będziemy potrzebowali: 1 kg pikantnych papryczek 2 szt czosnku 5 łyżeczek soli 4 łyżeczki kolendry (suchej) 2 łyżeczki cząbru (suchego) 2 łyżeczki oregano (suchego) 1 łyżka kozieradki Przygotowanie: Odcinamy zielone końcówki naszych papryczek, obieramy czosnek i wrzucamy wszystkie składniki do blendera z dużymi ostrzami. Miksujemy do uzyskania w miarę jednolitej masy. Powstały sos pakujemy do szklanych słoiczków i trzymamy w lodówce. Tak przygotowana Adżyka może stać w lodówce bardzo długo, nawet 2-3 miesiące. Możecie zrobić z niej również sos pomidorowy. W tym celu wrzućcie do blendera obrane pomidory, zmiksujcie i dodajcie łyżeczkę Adżyki. Pycha!
Tak tak, zaskakuje, nawet mieszkając tu już prawie 3 lata, zawsze o nim zapominam. Przypominają mi o nim skutecznie wywieszki w sklepach - Jutro nieczynne! Ahhh a ja miałam tyle planów na jutro, niestety w ciągu jednej chwili wszystko trzeba odkręcać. W Hiszpanii jest wiele lokalnych świąt, więc robiąc jakieś dalej wybiegające w przyszłość plany trzeba koniecznie zaopatrzyć się w kalendarz, inaczej może was spotkać miła niespodzianka w postaci zamkniętych sklepów, urzędów i innych atrakcji. No więc dzień Asturii. Pisałam już wam kiedyś o Covadondze i Cangas de Onis, pierwszej stolicy hiszpańskiego królestwa, więc tam dziś jak i w innych częściach Asturii wielka fiesta. W związku z dzisiejszym świętem chciałam wam pokazać kilka zdjęć z uroczego nadmorskiego miasteczka Luanco. Luanco oprócz tego, że ma fajną plażę, ma też urocze zabytkowe kamieniczki, mały port i kilka dobrych restauracji. Świetna miejscówka na wakacje.
Pewnego niedzielnego popołudnia zachciało mi się świeżutkich bagietek. Takich chrupiących z pomidorkiem i bazylią. Szara rzeczywistość jednak szybko wyprowadziła mnie ze strefy marzeń. Kobieto, jest niedziela, popołudnie, nigdzie w promieniu 100km nie dostaniesz świeżych, chrupiących bagietek! Cóż, poszłam do kuchni wyciągnęłam z szafki mąkę i zabrałam się za ciasto.
Od tej pory w niedziele zawsze piekę własne bagietki. Nie zajmuje to dużo czasu a smak i satysfakcja, warte są poświęcenia. Pieczemy?
Składniki:
Mąka 2 szklanki
Drożdże świeże 1 kostka 25gr
Woda 1/2 szklanki
Mleko 1/2 szklanki (może być roślinne - migdałowe, sojowe)
Cukier 1 łyżka
Sól szczypta
Oliwa z oliwek 2 łyżki
Sezam 2 łyżki
Przygotowanie: Przesiewamy mąkę do miski. Dodajemy sól i sezam, rozkruszamy drożdże. W szklance mieszamy wodę, mleko, cukier i oliwę z oliwek. Zostawiamy tę mieszankę na 15 minut w ciepłym miejscu. Następnie do mąki w misce wlewamy powoli naszą mieszankę cały czas mieszając ręką i wyrabiamy ciasto.
Kiedy nasze ciasto będzie dobrze wyrobione, zostawiamy go w misce, przykryte ręcznikiem w ciepłym miejscu na około 40 minut. Czekamy aż wyrośnie.
Po tym czasie wyjmujemy ciasto z miski i wyrabiamy chwilę. Teraz kroimy je na 3 równe części.
Każdy kawałek rozwałkowujemy i następnie zwijamy w rulonik. Takie 3 ruloniki wykładamy na blachę wyścieloną papierem do pieczenia i znowu odstawiamy na około 15 minut do wyrośnięcia. W tym czasie rozgrzewamy piekarnik do 220C. Po tym jak nasze bagietki trochę urosły nacinamy je w kilku miejscach niezbyt głęboko i smarujemy pędzelkiem mlekiem sojowym. Wstawiamy do piekarnika na 20 minut. Uwaga! Polecam wstawić do piekarnika na dół żaroodporne naczynie z wodą, bagietki wyjdą bardziej chrupiące!
Dobry wegański pasztet w lodówce, to zawsze gotowe danie pod ręką. Można go zjeść bez niczego, można z surówką, z chlebem albo podsmażony na patelni jako danie główne.
Dziś gotujemy pasztet z kaszy jaglanej i czerwonej fasoli. Dodamy też pieczarki i trochę sezamu. Pasztet z tego przepisu jest wyjątkowo pożywny, wszyscy doskonale przecież znamy zalety kaszy jaglanej.
Będziemy potrzebowali:
Kasza jaglana (sucha) 1 szklanka
Fasola czerwona (sucha) 1 szklanka
Pieczarki 300 gr
Por 1 szt
Czosnek 1 ząbek
Tapioka w proszku 2 łyżki
Sól do smaku
Pieprz czarny świeżo mielony 1/2 łyżeczki
Asafetyda 1 łyżeczka
Tymianek 1 łyżeczka
Kurkuma 1/2 łyżeczki
Kminek mielony 1/2 łyżeczki
Sezam do posypania 2 łyżki
Olej roślinny (oliwa z oliwek) 100ml + 2 łyżki do smażenia
Gotujemy:
Fasolę moczymy w 2 szklankach wody około 40 minut. Następnie gotujemy w 4 szklankach wody przez 45 minut. Studzimy.
Kaszę gotujemy i dajemy wystygnąć. Następnie wrzucamy razem z fasolą do miski albo blendera i miksujemy.
Kroimy czosnek i por. Rozgrzewamy na patelni olej i podsmażamy najpierw sam czosnek, po chwili kiedy się zarumieni, dodajemy por. Dusimy wszystko przez 3-4 minuty.
W międzyczasie kroimy pieczarki i dodajemy do czosnku i pora. Dusimy wszystko razem na małym ogniu około 10 minut. Dodajemy do naszej zblendowanej masy. Mieszamy i dodajemy przyprawy.
Na tym etapie solimy do smaku i dodajemy wszystkie przyprawy. Na samym końcu dodajemy 100ml oleju. Mieszamy dokładnie i przekładamy do foremki, wyłożonej papierem do pieczenia.
Chyba jeszcze nigdy nie pisałam o lokalnej asturiańskiej tradycji. O cydrze. Jest on tutaj absolutnie wszechobecny. Tu się nie chodzi na piwo, czy tym bardziej na wódkę. Tu się chodzi na sidrę. Tutejszy cydr pije się zupełnie inaczej niż jakikolwiek inny napój. Cydr się nalewa do specjalnych szklanek, o bardzo cienkich brzegach, trzymając butelkę wysoko nad głową, a szklankę jak najniżej. Mniej więcej tak:
Dzięki takiemu nalewaniu, cydr uzyskuje naturalny gaz i tak polany napój trzeba wychylić jednym duszkiem. Dosyć orzeźwiające to jest, szczególnie jeżeli ktoś nie przywykł do smaku cydru. Jest przy tym zabawa i życie towarzyskie kwitnie za dupką cydru. Tak, tak dosłownie się tłumaczy culin de sidra :)
Tak sobie wesoło pijemy tutaj. Ale nie tylko. Przecież z cydrem można gotować i to całkiem fajne dania wychodzą. Więc dziś ugotujemy risotto ze szparagami i cydrem. Risotto a la Asturiana!
Będziemy potrzebowali:
Ryż Arborio 1 szklanka Cydr 1 szklanka Połowa dużej cebuli, albo jedna mniejsza Czosnek 1 ząbek Oliwa z oliwek Bulion warzywny 1/2 litra Szparagi zielone 1 pęczek Sok z cytryny 1łyżka Sól i pieprz czarny do smaku
Przygotowanie:
Zaczniemy od szparagów, odłamujemy końce i kroimy je na kawałki o długości mniej więcej 3-4 cm. Rozgrzewamy na patelni oliwę i podsmażamy ok 1 minutę. Odkładamy na bok.
Kroimy czosnek i cebulę. Na tej samej patelni dodajemy ciut więcej oliwy i najpierw zarumieniamy czosnek. Potem dodajemy posiekaną cebulę i smażymy kilka minut aż się zeszkli.
W tym czasie przemywamy na sitku ryż. I dodajemy go na patelnię. Mieszamy dokładnie.
Dodajemy sok z cytryny i chwilę smażymy mieszając.
Następnie dolewamy szklankę cydru. Mieszamy. Kiedy cydr odparuje prawie cały dolewamy połowę naszego bulionu i mieszamy.
Kiedy bulion odparuje sprawdzamy czy ryż jest już ugotowany al dente, jeżeli nie, to możemy dolać więcej bulionu i pogotować jeszcze chwilkę.
Na sam koniec dodajemy nasze szparagi oraz sól i pieprz do smaku.
